Wskaźnik WIBOR?

W przeciwieństwie do instytucji pozabankowych, które udzielają kredytów „z własnej kieszeni” banki nie pożyczają swoich pieniędzy.

Bank zaopatruje się w pieniądze od swoich klientów, którzy mają w nim swoje konta i lokaty płacąc im za to poprzez oprocentowanie konta lub jeśli to nie wystarczy, bank może pożyczyć pieniądze od innego banku mającego w danym momencie nadmiar gotówki. Wysokość oprocentowania takiej pożyczki międzybankowej krajowej nosi nazwę WIBOR (Warsaw Interbank Offered Rate). WIBOR jest wskaźnikiem określającym średnią cenę (w procentach) po jakiej bank kupuje pieniądze na rynku międzybankowym w złotówkach. Dla innych walut są inne wskaźniki: EURIBOR dla euro, LIBOR dla dolarów, funtów, franków, euro i jenów.

Wskaźnik WIBOR ma zmienną wartość i zależy od sytuacji na rynku, dlatego codziennie dokonuje się jego uaktualnienia. Banki mają obowiązek zawierać pomiędzy sobą umowy na warunkach nie gorszych niż podaje aktualny WIBOR. Skoro jednak WIBOR zmienia się tak szybko to istniałoby ryzyko, że pożyczki długoterminowe przyniosłyby bankowi straty . Dlatego też, wskaźnik WIBOR jest uwzględniony w oprocentowaniu nominalnym, jako czynnik zmienny obok marży, która przez cały okres trwania umowy jest taka sama.

OPROCENTOWANIE NOMINALNE = ZMIENNA WARTOŚĆ WSKAŹNIKA WIBOR + STAŁA MARŻA BANKU

Banki często udzielają kredytów z oprocentowaniem nominalnym zmiennym – wówczas nie tracą zysku niezależnie od tego czy pieniądze na rynku tanieją czy drożeją. Bank zarabia tylko tyle ile wynosi marża. Oprocentowanie w wysokości aktualnego WIBOR’U musi zwrócić bankowi od którego pożyczył pieniądze, ale to pożyczkobiorca musi uregulować ewentualną nadwyżkę pieniężną. Bank ma prawo 4 razy do roku uaktualnić wysokość spłacanych przez kredytobiorcę rat uwzględniając wysokość obecnego wskaźnika WIBOR. Oznacza to, że jeśli WIBOR będzie wyższy niż podczas gdy zawierałeś umowę z bankiem, to wysokość twoich rat wzrośnie. Jeśli zaś WIBOR zmaleje to i ty zapłacisz bankowi mniej.

8 kwietnia 2016